Na ulicy Półwiejskiej od przeszło dziesięciu lat stał pomnik mężczyzny wspartego na rowerze. Mierzył sobie dobrze ponad sto dziewięćdziesiąt centymetrów (195, dla wszelkiej ścisłości), a ważył pięćset kilogramów. Gawron siadał czasem na zimnym bagażniku z brązu i używał resztek magii pozostawionych mu przez Niepamięć do tego, by ożywić historię. Przynajmniej na tyle, by jej głos dotarł do jego własnych uszu.
Głos ten brzmiał zawsze, jak Marian Pogasz. Nie było w tym nic dziwnego, gdyż aktor ten wcielił się w rolę Starego Marycha – fikcyjnej postaci literackiej stworzonej przez Janusza Kubla. Pierwszy raz słuchacza Polskiego Radia w Poznaniu usłyszeli go 13 lutego 1983 roku, a później, po latach z ich wyobrażeń powstał pomnik będący symbolem gwary.
Ze Starym Marychem Gawron dzielił niechęć do gołębi od czasu, gdy jeden z nich zanieczyścił twarz z brązu i biedny Marych stał tak przez dwa dni pośród mijających go przechodniów, aż nie obmył go letni deszcz. Co za upokorzenie!